PRAETEXTUM

PRAETEXTUM

apud Senecam, Ep. 71. Sed Cn. Pompeius amittit exercitum: sed illud praeclarum Rei publicae Praetextum, optimates unô praeliô profligabuntur: ornamentum est. In Glossis, παρυφὴ, praetextum, quod ad extremam oram adsutum est. Hosych: παραςτροφὴν vocat, extremitatem vestis in se replicatam et corrotundatam contortamque, supra quam limbi vel fasciae purpureae vel clavi adsuebantur, quibus praetexebatur vestis. Unde περιπορφυρόσημος vestis, purpureis clavis praetexta; et παρυφαὶ, eiusmodi clavi ac limbi etc. Hinc itaquc Praetextum, pro ornamento. Sic Praetextum honoris, apud Val. Max. l. 7. c. 3. ex. 8. pro Insignibus Magistratus: et Praetextum triumphi, apud eundem l. 7. c. 1. ex 1. pro Insignibus triumphi; h. e. προχημα θριάμβου. Praeclavium quoque id Veteres dixêre, παράσημον Graeci: cum enim clavus in veste nihil aliud fuerit, quam purpura ὑφασμένη, praeclavus vel praeclavium merito παρυφὴ appellatur. Circumtextum idem signiisabat, Varro interpretatur purpuram circum etc. Vide quoque supra in vocibus Perinesus, Periclysis, alibique passim. Sed et Praetexta, apud Valerium, uti vulgo legitur, retineri potest: dum ne pro veste praetexta accipias, quas fuit Magistratuum insigne, non triumphantium. Namque etiam de purpurâ, quâ vestes praetexebantur, praetextae vocabulum occurrit. In Glossis, praetexta παρυφὴ. Idem Val. l. 5. c. 5. ex. 1. Itaque clarissimorum cognominum alterum sumpsit, alterum dedit: triumphique praetextam huius accepit, illius tradidit. Ubi de ornamento vel insignibus triumphi iterum vox exponenda etc. Vide Salmas. ad Vopisc. in Aureliano, c. 46. cui adde de voce Praetextum Casaub. ad Iul. Suetonii, c. 30.